Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι ένα πευκόφυτο χωριό, πλούσιο σε χρώματα και μυρωδιές. Στο χωριό συναντά κανείς, από τη μια εκτάσεις με άγρια βλάστηση, ενώ από την άλλη ποικίλες καλλιέργειες. 

Στον Άγιο Κωνσταντίνο υπάρχουν περί τα πεντακόσια δεκάρια ακαλλιέργητης γης, τα οποία εκτείνονται από το σημείο που συνορεύει το χωριό μας με το Καλό Χωριό και φτάνουν μέχρι το σημείο που συνορεύει με το Παλαιχώρι. Οι ακαλλιέργητες αυτές εκτάσεις απλώνονται δηλαδή στην περιφέρεια του οικισμού, χαρίζοντας με τη φυσική τους βλάστηση ένα υπέροχο χρώμα στις πλαγιές  της νότιας Παπούτσας. Πιο συγκεκριμένα, εξερευνώντας κανείς το φυσική βλάστηση του Αγίου Κωνσταντίνου ανακαλύπτει, όπως σημειώνει ο Καρούζης, «λάδανο, ασπάλαθο, λίγα πεύκα, ρούδι και πολλά άλλα θαμνώδη είδη». Την άνοιξη μάλιστα, περπατώντας στις ακαλλιέργητες εκτάσεις, κυριαρχεί μια μοναδική «εικόνα», πλούσια άγρια βλάστηση σε συνδυασμό με το γλυκό κελαΐδισμα του αηδονιού.

Από τις πιο ωραίες ίσως εικόνες του χωριού είναι οι αιωνόβιοι δρύες ή αλλιώς βαλανιδιές του Αγίου Κωνσταντίνου, οι οποίοι μάλιστα έχουν τεθεί υπό την προστασία του Τμήματος Δασών.

Εκτός όμως από τις εκτάσεις με άγρια βλάστηση και τους επιβλητικούς δρύες, στο χωριό συναντά κανείς μερικές αμυγδαλιές αλλά και καλλιέργειες με εσπεριδοειδή, μηλιές, αχλαδιές, ροδακινιές, αμπέλια και ελιές. Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις καλλιέργειες του Αγίου Κωνσταντίνου κατέχει η καλλιέργεια της ελιάς, του αμπελιού και των οπωροκηπευτικών. Το χωριό φημίζεται μάλιστα σ’ όλη την Κύπρο για την παραγωγή των οπωροκηπευτικών.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως το χωριό Άγιος Κωνσταντίνος αφενός έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την αμπελοκαλλιέργεια, η οποία όπως αναφέρει ο Καρούζης, ήταν μια από τις ασχολίες των κατοίκων από τα αρχαία χρόνια και αφετέρου πως διαθέτει κοιτάσματα χαλκού και σιδηροπυρίτη.

Πηγή: 
Γιώργου Καρούζη, Περιδιαβάζοντας την Κύπρο, Λεμεσός, Πόλη και Επαρχία, Λευκωσία 2001